Terapia z udziałem psów-metody pracy, problemy, informatorium dziedzinowe

Hekatte

Ok, zacznę w takim razie ja.
Miejsce: Dom Dziecka.
Liczba dzieci na zajęciach:10
Liczba opiekunów : 1 opiekun,2 prowadzących
Liczba psó: 3 psy, wszystkie cavalierki
Zajęcia odbywaja sie regularnie, maja logiczny ciąg zajęciowy mający na celu utrwalenie umiejętności kncentrowania.
Czas trwania : 45 minut.
Jedno z dzieci w grupie jest zaborcze. W trakcie zajęć potrafi odpiąć smycz psa i odpychając inne dzieci trzymać psa na kolanach. Proba zajęcia dziecka czynnościami grupowymi kończy sie 5 minutowym uczestnictwem. W pewnym momencie dziecko wykazuje zachowania niekontrolowanej agresji. Nie jest to agresja mająca na celu skrzywdzić zwierzę a jedynie mocno przytulić-zbyt mocno, klepać z cłej siły, jednocześnie przemawiając do psa czule acz przez zęby.
Co wy byście zrobili w tkiej sytuacji?
Czekam na wasze propozycje

Majka

Szczerze? Trudno jest jednoznacznie zareagować w takiej sytuacji.
To jest troche tak jak w szkole na lekcji. Cała klasa bierze udział w zajęciach a jedna tylko osoba dezorganizuje wszystko.
Co ja bym zrobiła?
Po pierwsze większą uwagę bym zwrócila na to włąśnie dziecko, rozdzielając głaskanie za dobrze wykonane czynności związane z pracą w grupie.
Tzn. Nie ma nagrody w pstacji przytulania psa, czy tez głaskania jeśli nie ma wspólpracy z grupą. Jest porządane zachowanie , jest nagroda.
Konsekwentnie i stanowczo, ale bez jakiegoś szczególnego "wyróżniania" tego dziecka, gdyz to "wyróżnienie" już samo w sobie będzie nagrodą.
Wdłóg zachodnich standardów, zajęcia powinny się zakończyć w momencie gdy dziecko wykazuje zachowania agresywne wobec zwierzaka. Nie do końca się z tym zgodzę. Bo w tym momencie cała grupa ponosi konsekwencje zachowania jednostki.
To takie moje bardzo luźne przemyślenia.

Leszek

Bede marudny Wink

i spytam o wiek dzieci, poziom intelektualny ( w podtekscie czy norma czy to jakas spec grupa - nie tlumacz ze w DDZ sa generalnie normalne Wink

bo wiem ze teoretycznie tak Wink

- pytam o stan faktyczny Cool

)

no i wtedy byśmy pogadali ... natomiast tak od reki i na wariata bez tych danych to misiaczka zabralbym z zajec ogolnych i skierowal do pracy indywidualnej na dziendobry Smile

Hekatte

Wiek dzieci to 4-6 lat.
Czesc jest z rodzin patologicznych-alkoholowych, narkomanskich itp. Niektóre maja Fas, inne cos maja ale nie miał je kto zdiagnozować z powodu braku wykwalifikowanego personelu.
Zaburzenia mowy, ubustwo słowne, problemy z kojarzeniem, nie mówiac juz o korzystaniu z ....np. piłki, ktore to braki sa na porzadku dziennym.

Leszek

Hekatte

Ok, troche szczegułów ale nie dokładnie do końca bo Ustawa o ochronie danych itp, itd.
Dom dziecka dosc typowy. Dzieciaki traktowane sa na zasadzie równe i równiejsze. WIdac to po stosunku opiekunow do dzieci. Te ktore maja jakies zaburzenia traktowane sa gorzej, te ktore komunikuja normalnie lepiej. Ot podzial.
Grupa wolontariuszy z psami zostala poproszona o WIZYTY, raz w tygodniu. Maja to byc zwykle wizyty, nie terapia. I takimi nie sa. Poniewaz wychodzimy z zalozenia ze jeden pies+przewodnik +profesjonalista, zespol liczy 9 osob.
Zesol nie ma zadnego wgladu do kart dzieci, nie ma stalego kontaktu z jakimkolwiek czlowiekiem odpowiedzialnym za diagnoze. A jeszcze jedno: zespol chodzi na spotkania raz w tygodniu od ponad 6 miesiecy.
W wizyty wprowadza elemnenty zabawy pedagigicznej, wedlog ustalonego "na oko" zakresu potrzeb dzieciakow. Praca jest bardzo trudna bo:
-Jest zgoda dyrektora na wizyty, ale dyrektor nie wglebia sie w szczegoly.
-Nie bylo nawet zainteresowania jak sa zajecia prowadzone i co sie dzieje podczas zajec.
- Na poczatku próbowano zostawiac zespol sam na sam z dziecmi, na co kategorycznie sie nie zgodzilismy. Wywalczylismy to ze na zajeciach sa opiekunowie-czyt. wychowawcy.
- Udalo sie nam zaangarzowac w zajecia wspolne wychowawcow.
-Udalo nam sie tez uzyskac zgode dyrektora na przeprowadzenie niezaleznej diagnozy przez specjaliste z zewnatrz w przypadku 5 dzieci, ktore zostaly objete opieka specjalistycznych poradni.
I tyle pracy u podstaw.
Pracujemy nadal ale jest na prawde ciezko jak sie nie ma poparcia, czy tez wsparcia od osob ktorym powinno zalezec na tych dzieciakach. Tym bardziej ze widzimy niesamowity skok jaki te dzieciaki zrobily.
Ech...

Dymkowa

Hekatte

Nie tylko u nas czy w Warszawie problem braku zainteresowania dziećmi jej duży. Dla mnie osobiście przerażające jest, że te dzieciaki nie mają najmniejszych szans na lepsze życie, bo już na starcie ogranicza się im dostęp do...chociażby słowotwórstwa, poszerzania wiedzy ogólnej, adaptacyjnej.
Jest u nas taki dom dziecka gdzie z środków UE wyposażono sale zabaw w najnowoczesniejsze zabawki edukacyjne, rozwijajace umiejętności manualno-słowne. I co? Ano nic, zamknięta przez 6 dni w tygodniu, a udostepniana dzieciakom tylko raz w tygodniu i to na 2 godziny. Wiecie kiedy? W wakacjw, kiedy jest mało dzieciaków i nie trzeba ich pilnować. Ot oszczednośc, tylko na czym ja sie pytam? Te dzieciaki będą potem funkcjonować w świecie. Tylko jaka jakośc ich funkcjonowania będzie?

Leszek

O kurcze ale w temat rzekę sie to przerodziło Wink

Powiem coś co pewnie Wam sie nie spodoba. Myśmy po paru latach doświadczeń takich jak te opisane przez Was i gorszych Evil or Very Mad

odpuścili temat placówek.
Doszliśmy do wniosku, że robimy dzieciom wiecej krzywdy niż pozytku i na dodatek sami się wypalamy kompletnie bez sensu.
Nie moze być tak, że terapeuta uruchamia w dzieciaku jakieś fajne procesy, razem sie nakrecaja i jest OK ... na zajęciach ... a potem nasz człowiek idzie do domu a dzieciaka ostro wstawiają spowrotem w tryby placówki. To generuje koszmarne problemy.
Te dzieci placówkowe mają super schematy przystosowawcze wyuczone na blache. My im je rozpieprzamy w drobny mak bo ta cholerna praca z psami tak własnie działa! I potem zostawiamy na lodzie. Niestety - tak to działa. Ja już próbowałem dziesiatek sposobów, żeby jakoś inaczej to ustawić ale odpadłem - serio - jedyne co mógłbym zrobić z czystym sumieniem to razem z cała ekipą po prostu te "psie" dzieci stamtad zabrać i przywieźć do DOMU.

Niestety bardzo podobnie to widzę w przypadku zajęć w placówkach specjalnych (wady, oóźnienia) etc. Terapeuta "robi dobrze" sobie ... prowadzi fascynujace zajęcia, tyle, że potem dzieciak wraca do domu - won do łóżka i bujaj sie jasiu bo nie mamy czasu na jakies glupoty ...

To jest chory układ - naprawde. I nieszczescie moim zdaniem wynika w polskich warunkach z "grzechu pierwotnego" - zooterapia rozkręcona została w Polsce przez ludzi od psów a nie ludzi od ludzi ... Wink

I dopóki nie walniemy się wszyscy mocno młotkiem w głowę i nie powiemy: OK - to trzeba zacząć od zdrowego, czystego źródła to będziemy się kręcić w kółko i zgrzytać zębami na kolejne chore pomysły pn. "zawód dogo" Wink

etc.

Dla mnie kolejność jest taka:
lekarz
pedagog
fizjoterapeuta
psycholog
spec od resocjalizacji
pracownik socjalny
inne "ludzkie" Wink

zawody ...

rozumie, docenia, potrafi ... ma doswiadczenie w pracy z np. psami.
Poniewaz na wieksza skale prowadzenie zajęć z kilkoma psami i jeszcze trzymanie ich w domu Wink

to fikcja wiec on zaprasza do wspolpracy przewodnika psa. Sprawdza jego kwalifikacje, okresla zapotrzebowanie i ruszają.
Dokładnie tak samo jak kierownik budowy postepuje z ekipą cieśli czy murarzy.
I nie ma innej drogi Twisted Evil

Wiemy przecież wszyscy jak to jest w pracy z ludźmi - zwłaszcza z dziećmi. Ile "się dzieje" natychmiast po tym jak zaczynamy i wprowadzamy psa. Jakiej ogromnej wiedzy i doświadczenia wymaga ogarnięcie tego co sie dzieje.
A jak jest w praktyce też juz wszyscy wiecie.
Pedagog z 10 letnim stażem ale nie majacy bladego pojęcia o zjawiskach "psio-dzieciecych" robi zajęcia z "dogoterapeutą" - cieślą (specjalnie wybralem ten zawod bo sam tez cieśla jestem poza wszystkim, zeby nikt nie poczuł sie dotkniety Wink

) po rocznym kursie ... i psem z 6 certyfikatami który nawet mówic potrafi Wink

...

I co?
Ano pedagog stoi w kacie albo idzie na kawę bo przeciez "tamten" to fachura od psów a nie on. A "tamten" zaczyna swój balet pt. "to teraz dzieci bedziemy robić sztuczki" ... i wszystko gra - jesli to lekcja pt. "pies - czlowiek" w normalnej grupie zdrowych dzieciakow w szkole czy przedszkolu. Super!
Ale wiemy wszyscy ze tak pracuje sie masowo z koszmarnie trudnymi pacjentami. Robia to ludzie kompletnie nieprzygotowani, którzy nie mają bladego pojęcia o tym co sie wokół nich dzieje i na dodatek na hasło - "ucz się" żywcem cię zeżrą bo "ucz się" oznacza na poczatek - weź sie czlowieku za siebie! Wink

...

Piszę to wszystko chyba juz po raz setny majac wrażenie, że niewiele z tego wynika. Ale moze przy 102 razie coś wyniknie Wink

???
Jeśli nie zbiorą sie wreszcie do kupy ludzie z solidnym przygotowaniem zawodowym i jednoczesnie doswiadczeni w pracy z psem i nie wbiją wszystkim do głowy, że "trzeciej drogi nie ma" to bedzie kicha ... Evil or Very Mad

A na koniec coś pozytywnego Smile

hehe!

Oczywiscie to co napisalem na poczatku - ma swoj koniec. Smile

Rozkręcilismy po prostu prace z dzieciakami tylko takimi, które trafily juz do adopcji albo rodziny zastepczej albo mają własnie tam trafić. Problemów jest od groma ale to zupełnie inny świat. Praca z cała rodziną na okragło. Z ludźmi, którym zależy i którzy chłoną wiedzę jak gąbka bo po prostu zależy im na tych dzieciakach.

Kiedyś napisze o tym przy innej okazji Smile

Dymkowa

cytat:
Dla mnie kolejność jest taka:
lekarz
pedagog
fizjoterapeuta
psycholog
spec od resocjalizacji
pracownik socjalny
inne "ludzkie" Wink zawody ...

rozumie, docenia, potrafi ... ma doswiadczenie w pracy z np. psami.
Poniewaz na wieksza skale prowadzenie zajęć z kilkoma psami i jeszcze trzymanie ich w domu Wink to fikcja wiec on zaprasza do wspolpracy przewodnika psa. Sprawdza jego kwalifikacje, okresla zapotrzebowanie i ruszają.

Zgadzam się w 100%. U nas w Fundacji ja odpowiadam za psy, ich testowanie i szkolenie etc. I nigdy w życiu nie pokusiłabym się o powiedzenie, że jestem "dogoterapeutką" czy (tfu, co za nowotwór) "kynoterapeutką" albo o prowadzenie samodzielnych zajęć. Ja się po prostu zajmuję psami, przede wszystkim, dopiero na bazie tego, poniekąd na doczepkę, uczestniczę w zajęciach jako zwykła wolontariuszka, żaden spec ...

Leszek

no i własnie Smile

Mam nadzieje, że nie odebrałas tez mojego tekstu jako jakiegoś "puszenia się niewiadomo jakiego superfachowca" ... chodzi mi jedynie o to, ze świat jest tak momentami trudny do ogarnięcia, jesli traktuje sie go z humorem ale i odpowiedzialnościa Smile

, ze trzeba sie jakos po partnersku podzielić rolami - "ty od tego, ja od tego - RAZEM tworzymy ZESPÓŁ" czyli wartość nadrzedną bo bez - mówiąc madrze Wink

- kompleksowości i interdyscyplinarności będziemy zawsze chałturnikami

to czym sie zajmujemy ma w sobie jakieś diabelsko-boskie przesłanie Twisted Evil

... ja przez całe życie nie nabawiłem sie tylu wrogów ... i jednoczesnie nie zrobiłem tylu niesamowicie cudownych rzeczy - jak przez tych pare lat, gdy zajmuje sie z pracą z psami ... będąc z natury raczej przebojowym osobnikiem Wink

odebrałem lekcje pokory po której nie wiem czy nie powinienem zapisać sie w kolejce do jakiej beatyfikacji alboco Cool

... i coś z tym wszystkim musimy kurcze RAZEM zrobic - albo ten potencjał przepieprzymy albo ??? ...

Hekatte

Yrr

Wszyscy lecą OF to ja też, a admin lub mod może niech zmieni tytuł wątku.

Hekatte

Yrr
Mimo ze temat z przed......2 lat, to nadal aktualny. Przeczytalem z wielka uwaga twoje spostrzezenia. Od ponad roku pracuje z dzieckiem indywidualnie wraz z psychologiem ktory doszedl do zespolu okolo roku temu. Poniewaz pracuje i w Poznaniu i w ostatnim czasie coraz czesciej w Kolonii, do naszej trojki doszedl jeszcze jeden pomocnik, ktory kontynuuje moje obowiazki. Czy sa rezultaty?
Minimalne ale sa. Dziecko ponownie zostalo zdjagnozowane. Do pracy nad dzieckiem zaangazowalismy rodzicow-od roku nie pija, uczestnicza w zajeciach dla rodzicow.
Sam dzieciak zaczal wspolpracowac z mala grupa.
Pracujemy, pracujemy.

Yrr

Gratuluję. Wszystkim bym życzył takich "minimalnych"rezultatów jak zaangażowanie rodziców, wyciągnięcie ich z nałogu, współpraca dziecka z grupą. I wszystko zaledwie w ciągu roku.

Moim zdaniem znacznie łatwiej pracować z dzieckiem niż doprowadzić do najmniejszej nawet zmiany w jego środowisku. Ty usunąłeś przyczynę (w każdym poważną jej część), zostały tylko do zniwelowania jej skutki i skromnie piszesz o minimalnych zmianach Smile

Z czystej ciekawości zawodowej: poza zgubnym wpływem rodziny dysfunkcyjnej, dziecko ma jeszcze zdiagnozowaną jakąś chorobę ?